What’s in store for 2012 in the Bumbleworld?

Hello!! Plans? AAHHH!! I stopped making plans, I just roll with whatever comes my way. Writing, recording, producing, releasing, touring with Guns, maybe teaching again if there's time – time is a narrow doorway and I'm a gang of hungry 400-pounders all trying to squeeze through it at once. Whoever gets through first will get to flourish in that brief moment of time before hitting the road again.

You will be touring with Guns ‘n Roses this year. Are you ready to conquer Europe?

Seven weeks into the tour as I type this, and what a seven weeks! I've been seeing people I've known for the last 15 years from my own solo tours, been a bit of a 'coming home' in many ways.

You’ve been very successful in promoting yourself as a developing artist and label. What was the key to getting yourself out there?

I don't think I'm as successful at it as I could be, if I had more time to put into it all, I feel like I've plateau'd over the last few years. I've needed a manager for the last dozen years... ah, but some key points are
    1) put energy into your successes, not in trying to turn around your failures,
    2) work with what you have, don't spend what you don't have,
    3) listen to what the world is telling you, listen and grow from it,
    4) make music because it's your passion, the world will decide the rest.

It came to my attention that you work with a real Dutchman for over ten years now, Dennis Leeflang. How is your cooperation with him?

Dennis, yes! (www.dennisleeflang.com) It began in 2000 when he came to see my band in Paris, and we always stayed in touch... I was going to do a clinic tour all around Holland in 2001 and he offered himself and his bandmates to be my backing band – we did it, it was fantastic. Soon after I was touring throughout France and the drummer unexpectedly quit, we had a good 20 shows left to play, and no drummer! Dennis had just finished his band's tour and immediately jumped on a plane, learning the rest of my songs during the flight and saved my tour. He was my drummer from there on. We did the “Normal” and “Abnormal” albums together, some more touring... we toured as Lita Ford's band in 2009, and did the song-a-month releases in 2011. Ahh! About those releases... with all the touring now, I'm not able to devote nine months to make an album happen. It made more sense to release songs as I made them, one song each month, keeping a steady flow of music coming out rather than waiting years to finish and release an entire album – released nine songs in 2011 before hitting the road again. But it was more than just releasing an MP3 each month – each song was released with a choice of hi-resolution formats, instrumental mixes, lead guitar transcriptions with backing tracks and reference mixes, and recording stems so people can make their own mixes. (www.bumblefoot.com/discography.php) It was everything I wished I had for the music I grew up with. Released a bunch of originals, one of them “Catfight” with guest vocalist Mark Tornillo from the band Accept, and covers of 60s & 70s songs, including the version of “The Pink Panther Theme” I'd play live with Guns. Guns recorded on that one, I released it at the end of the 2011 tour. (http://itunes.apple.com/album/the-pink-panther-theme/id492350959?i=492350960) I guess in a way it's the first release from the current version of GNR...? Released two performance videos for of the original song “Invisible”, one filmed in the light, the other filmed in the dark with night-vision cameras. I was thinking about the whole idea of feeling Invisible, like you're in one reality and the person you're trying to reach is in another – the videos hit on that, two videos out at the same time, one in a normal lit room, the other filmed in total darkness with night-vision cameras. (http://bit.ly/bumble2vids)

How is Dennis involved in the writing process of your projects?

When doing an album I'd play and sing on an acoustic and he'd start tapping out grooves, then I'd plug in & he'd get behind the kit and everything would come together. Dennis is a talented drummer, and producer, a very smart guy that cares a lot about everything he does.

You have the young and promising rock ‘n roll chick Alexa Vetere under your wings for over ten years now. How does it feel to work with someone so young and dynamic?

I love producing. It's my favorite thing when it comes to making music. The collaborating, the whole process of creating and making everything become a reality. I've worked with a lot of young artists, Alexa ( www.alexavetere.com ) was a unique story. Started back in 2003, she was the daughter of a friend of a friend. Her goal was to release an album, she had never sang, written a song or played guitar. We started on guitar lessons - she'd play until her fingertips were literally black. Vocal lessons, songwriting, demoing... my solo band backed her for recordings and live shows in NY & LA, all was going well. She got a nice guitar endorsement, we posted a song at iHeartRadio and the song ended up being #1 on the Rock charts with over 3.6 million plays. Then I started with GNR, she went to College, life happened. We always stayed in touch, and always knew there would be a time when we'd put life aside and release the music we made together. This year we finally did that... ( http://itunes.apple.com/album/breathe-again/id514980356 )

How was it to help a young musician grow in the music industry?

It's important to me, a kind of nurturing, it feels natural to 'pay it forward' and share. That's probably why I love to produce and teach – to inspire people and help them grow and spread their wings and build something of their own.

Was it hard seeing the financial and piracy circumstances?

The only thing that was frustrating was how the music industry fought the technology instead of embracing it, and treated the new generation of listeners like the enemy. It didn't have to be that way.

Weren’t you afraid that she became more of a Bumblefoot Jr. than Alexa?

It was a collaboration of Bumblefoot & Alexa, that's what people should realize. We both wrote, we both played guitar, it was a collaboration. And, with Dennis on drums. If you hear a lot of me in the music, it's because I am in there, writing and playing.

Could you maybe tell us something more about your solo projects?

As a solo artist I've been releasing music for 20 years, starting with instrumental releases in the early 90s, a record deal on Shrapnel Records in the mid-90s, started touring soon after, releasing music on my own in the late 90s, and whatever I did I shared – I wrote, taught, produced, engineered, was a guest on people's albums & on stage, and that hasn't really changed. Finding time is more difficult now, and I have to make tougher decisions about what I can & can't do, but I'm still doing what I do. Since 2011 I finished & released four albums of music – Alexa Vetere “Breathe Again” (www.reverbnation.com/alexavetere) and Mexican rock artist Poc “Rise Above” (www.reverbnation.com/pocnation), guitar-work and final mixing & mastering for rapper Scarface “Work Ethic”, two videos for my song “Invisible” (http://bit.ly/bumble2vids) and the nine Bumblefoot singles last year with the transcriptions & backing tracks & recording stems (www.bumblefoot.com/discography.php). And that was with being away on the road half of that time and rehabilitating from a car accident that fucked my world up. You just have to trust yourself, have faith, don't second guess, don't over-think, and you'll get plenty done.

Let’s talk some gear! How has your rig changed over the years?

I've always gone for the simplest approach – guitar, pedals, amp. It really hasn't changed. Right now my setup is Vigier (www.vigierguitars.com) electric guitars & Parkwood (www.parkwoodguitars.com) acoustic guitars, a Dunlop (www.jimdunlop.com/products/electronics/cry-baby) wah pedal, an Engl (www.englamps.de) Invader 100W head with a TC (www.tcelectronic.com) Nova System in the Engl's FX Loop, and a Hermit (www.hermitcab.com) iso-cab with four 12” Celestion (www.celestion.com) speakers.

How does it differ when you’re in the studio?

In the studio it's very similar, except the guitar goes direct into the recording gear and out into a 'Re-Amp' box to the amp. This way the raw performance on the guitar is captured and the amp can be tweaked and re-recorded later if needed. The amp is mic'd in a different room with condenser, dynamic and ribbon mics, each going to a different track, then I check the tracks and make sure the soundwaves are aligned and there's no phase cancellation. (An example of this is on YouTube at http://youtu.be/vcMmhCD6qdc)

You are also known for your custom build guitars. Could you maybe tell us something about the design process and where you get your inspiration for such guitar shapes?

As a teenager I was very into guitar designing and modifying, and most of the designs were spontaneous. Everything I did was pretty crude, but it had character. The 'Swiss Cheese' guitar (http://bumblefoot.com/gear/04-swiss-cheese-guitar.php), the 'Mutant Cow' (http://bumblefoot.com/gear/03-the-mutant-cow.php), the 'Pensive Expenguin' (http://bumblefoot.com/gear/01-pensive-expenguin.php) which was my first electric - it was a sunburst Les Paul copy, got it when I was 8 years old. That guitar went through a lot of changes, as did most of them. First I put gold reflective tape on the pickguard, then added the pickguard shape in reverse on the other side of the body. Then cut the body into a small odd shape and painted it red, put a Badass bridge and a DiMarzio Super Distortion pickup in it. Then it was covered in fur. Then I made it into a fretless and covered the fretboard in coins. Then it got covered with penguins... click on the links at www.bumblefoot.com/gear.php, there are plenty of stories about how those guitars became what they are, some funny ones...

Vigier Guitars released the Limited Edition Bumblefoot model.  Could you tell us a bit about the unique features?

Been playing Vigier guitars (www.vigierguitars.com) for 15 years, they're fantastic. My signature "Bfoot" model has a floating bridge rested against the body where I can bend the vibrato bar down, but if a string breaks the bridge will stay in place and the guitar stays in tune. The neck has the solid graphite going through the core to keep it from bending or warping, as all Vigier's do. There's the zero fret to keep things consistent between it and the first fret. The 2009 version has a killswitch as needed for newer Guns N' Roses songs. The pickups are Dimarzio's, Tone Zone (bridge) and the Chopper (neck). The 5-way pickup selector includes single-coil and out-of-phase settings to get variety in the articulation, beefiness and overtones. I wear a metal 'thimble' on the smallest finger of my picking hand, touching it to the string to bring out notes higher than those you can get from the fretboard - there's a small magnetized hole in the lower horn of the guitar with the thimble in it, for quick convenient access.

Where did you get the first idea to use a thimble in your playing?

It started in the late 80s when I was looking for ways to get to the notes that continued on the string past the fretboard. I had one custom guitar with 37 frets, but trying to play over the body between tiny frets, I was out to find a better way. So instead of touching the string to a metal fret, I thought it could be better to touch something metal to the string, from the picking hand. At first I had a 9-volt battery on a rubber-band attached to the bottom horn of the guitar, but there was a loss of momentum when I'd go to grab it, there'd be a gap in the playing. A thimble made sense – a metal cap over the fingertip of the smallest finger of the picking hand, and I tap notes onto the string where the fretboard ends. (An example of this is on YouTube at http://youtu.be/AAnG7WD5sBk)

If you look back on your career, what was the greatest band you have contributed to?

Would have to be Guns. I've played with lots of other people, but Guns is the only other band I've been a committed member of, besides my own band.

Can you describe some of the highlights and low points of your career?

One highlight was playing Madison Square Garden in NYC for the first time. It's where I saw my first concert at 9 years old, KISS, it was a dream to play there someday, with the pyro, lights, fire, the energy... low points are best to keep buried or I'll end up in a nuthouse.

Now for something completely different, you’ve been in a car accident last year, I hope the recovery is going well? I’m sure the fans are dying to know!

My life is governed by pain, and will be until it ends. Will be continued treatments and living cautiously, which doesn't really feel like living to me, but that's a compromise I'm supposed to accept according to everyone else. It's improving though – I can live without being on painkillers or continuously drunk, and after a year I can finally lie on my side. Pillows are like torture devices still, can't have them anywhere near my shoulders or neck, gotta lie completely flat. Majority of the brain damage is gone. I think? Haha. Grandma was right, health *is* most important.

Who is Ron ’Bumblefoot’ Thal outside of music? What are you into? 

Outside music? Hmmm, spending time with family when I can. As a kid I would draw, paint, sculpt, I was into B&W photography & developing in my early 20's, but since then I've been doing half-a-dozen music-related full-time tasks at once.

Are there any (upcoming) bands and/or artists that we should pay attention to?

Yes, a band from New Jersey called Thank You Scientist (www.thankyouscientist.net), my favorite new band. It's melodic, intelligent, always puts a smile on my face. Hints of Dream Theater, Incubus and Dave Matthews, very interesting band.

Thank you for your time. I hope your recovery from the accident last year is going well and that you will kick ass on stage during the tour!

Vivianne

Thank you, and thanks to the readers! Dank u, take care! :)

~ Ron 'Bumblefoot' Thal

Dutch Distorion sprak met Ron ‘Bumblefoot’ Thal. Deze Gun’s ’n Roses gitarist wist in zijn drukke tourschema nog een uurtje vrij te maken om interviewvragen te beantwoorden over de gear, zijn auto-ongeluk, zijn projecten en muziek, muziek en nog eens muziek. Ben je benieuwd wat er allemaal speelt in het leven van deze rockheld? Lees dan vooral verder.

Wat heeft de Bumbleworld in 2012 voor ons op de planning staan?
“Hallo!!  Plannen?  AAHHH!!  Ik ben gestopt met het maken van plannen. Ik ga gewoon mee met wat er op mijn pad komt. Schrijven, opnemen, produceren, releasen, toeren met Guns ‘n  Roses, misschien dat ik weer les ga geven als er weer tijd is – tijd is een kleine doorgang en ik ben een groep van 400 kilo aan mannen die allemaal proberen om tegelijkertijd door die doorgang te komen. Wie er als eerste door de doorgang komt zal dat kleine vlaagje tijd krijgen voordat het weer tijd is om opnieuw op pad te gaan.”

Je gaat dit jaar dus op toer met Guns ‘n Roses. Ben je er klaar voor om Europa over te nemen?
“Wij zijn inmiddels al zeven weken op toer als ik dit schrijf. En wat voor een zeven weken! Ik heb mensen gezien die ik al 15 jaar ken van mijn eigen solo tours. Het is een soort van ‘coming home’.  Dus ja, ik ben er zeker klaar voor.”

Je bent erg succesvol in het promoten van jezelf als een ontwikkelend/groeiend artiest en label. Wat is jouw truc om naar buiten te treden?
“Ik denk niet dat ik zo succesvol ben als dat ik had kunnen zijn, als ik er meer tijd in had kunnen steken was ik succesvoller geweest. Het voelt alsof ik ben geplateau’d in de afgelopen jaren. Ik had zelfs een manager nodig voor het laatste dozijn aan jaren. Maar de hoofdpunten zijn:

1. Stop energie in je successen, niet in het ontwijken en verbeteren van je mislukkingen
2. Werk met de middelen die je hebt, geef niets uit aan wat je niet hebt.
3. Luister naar wat de wereld je verteld, luister en groei ervan
4. Maak muziek omdat het je passie is, de wereld bepaald de rest. “

Het is mij opgevallen dat je al jaren met een Nederlander werkt, Dennis Leeflang, hoe is je samenwerking met hem?
“Dennis, ja! Het begon allemaal in 2000 toen hij naar mijn band kwam kijken in Parijs, sindsdien hebben wij altijd contact gehouden. In 2001 wilde ik een clinic toer doen in Nederland en hij bood zichzelf en zijn bandleden aan om mijn backingband te zijn tijdens die toer – zo geschiedde het en het was fantastisch! Snel nadat ik aan het toeren was door Frankrijk nam mijn drummer opeens ontslag terwijl wij nog dik twintig shows moesten spelen, zonder drummer! Dennis was net klaar met zijn eigen toer en hij sprong onmiddellijk op het vliegtuig. Tijdens de vlucht leerde hij de overige nummers. Hij heeft mijn toer gered. Vanaf dat moment was hij mijn drummer. Wij hebben zowel de normale als de abnormale albums samen gedaan en wat getoerd, bijvoorbeeld als de band van Lita Ford in 2009. Vervolgens hebben we een ‘song-a-month’ release gedaan in 2011. Aah! Over die releases gesproken: dankzij al dat toeren ben ik niet in staat om negen maanden te besteden aan een album. Het had meer nut om de nummers te releasen zodra ik ze had gemaakt, eens per maand. Dit omdat ik dan een regelmatige musicflow had, anders had het misschien jaren geduurd voordat ik een compleet album had – ik heb negen nummers gereleased in 2011 voordat ik op toer ging -.
Dit alles was veel meer dan ‘alleen een maandelijkse MP3 in de release gooien’, elk nummer werd gereleased met een keuze van hoge resolutie formats, instrumentele mixen, leadgitaar transcripties met backing tracks en een referentiemix en een recordingsysteem zodat mensen hun eigen mix konden maken. Het was alles wat ik ooit wenste voor de muziek waarmee ik opgroeide. Ik heb een aantal originele tracks gereleased, waaronder ‘Catfight’ met gastvocalist Mark Tornillo van de band Accept, ook heb ik covers gemaakt van ‘60’s en ‘70’s nummers, zoals een versie van ‘The Pink Panther Theme’. Deze hebben wij met Guns ook live gespeeld en opgenomen, ik heb hem in de release gegooid aan het einde van de toer in 2011. Ik denk dat het de eerste release was van het nummer zoals wij deze nu van Guns kennen.”

Dat is een geweldig verhaal, maar even terug naar Dennis. Hoe is Dennis betrokken bij het schrijfproces van jouw projecten?
“Als ik een album opnam dan speelde en zong ik akoestisch terwijl hij aan het broeden was op grooves. Daarna plugde ik mezelf in en hij sprong achter de drumkit en kwam het allemaal samen. Dennis is een getalenteerde drummer en producer, een erg slimme jongen die erg veel geeft om alles wat hij doet.”

Je hebt de jonge en veelbelovende rock ’n roll chick Alexa Vetere onder je vleugels, nu inmiddels al tien jaar. Hoe voelt het om met iemand te werken die zo jong en dynamisch is?
“Ik hou ervan om te produceren. Het is één van mijn favoriete dingen als het om muziek gaat. De samenwerking, het hele creatieve proces dat ertoe leidt dat alles realiteit wordt. Ik heb met vele jonge artiesten gewerkt maar Alexa is een uniek verhaal. Het begon allemaal in 2003, het was de dochter van een vriend van een vriend. Haar doel was om een album te maken, maar ze had nog nooit gezongen of een gitaar aangeraakt. Dus begonnen we met gitaarlessen – ze speelde totdat gaar vingers letterlijk zwart waren. Ook heb ik haar zang, songwriting en demolessen gegeven.  Mijn soloband backte voor haar opnames en de liveshows in New York en Los Angeles. Het ging allemaal erg goed. Ze heeft ook inmiddels een mooie gitaarcollectie. We hebben nog een nummer geplaatst op IHeartRadio en dat nummer eindigde op de eerste plaats van de rockcharts met meer dan 3,6 miljoen hits.

Toen begon ik met Guns ’n Roses en zij ging naar school. Het leven gebeurde maar we zijn altijd in contact gebleven, wetende dat er een tijd kwam dat we het leven even opzij zetten en een release maakte van de muziek die wij samen hadden geschreven. Dit jaar is dat eindelijk gebeurd.”

Hoe was het om haar, en elke andere jonge artiest, te helpen groeien in de huidige muziek industrie?
“Het is belangrijk voor mij, een soort van bemoederen. Het voelt natuurlijk om van tevoren te betalen en het te delen. Dat is waarschijnlijk de hoofdreden dat ik ervan houd om te produceren en les te geven – het inspireert mensen en helpt ze groeien om uiteindelijk hun vleugels uit te slaan en iets voor zichzelf te bouwen.”

Is dat moeilijk, gezien de financiële en piraterij situaties?
“Het enige wat echt frustrerend was, was hoe de muziek industrie de technologie bevocht in plaats van het te omarmen. Het behandelde de nieuwe generatie luisteraars als de vijand. Dat had gewoon niet gehoeven.”

Was je niet  bang dat Alexa een soort  Bumblefoot Jr. zou worden, een kopie van jezelf, dan dat ze haar eigen ding naar buiten bracht?
“Mensen zouden zich moeten realiseren dat het een samenwerking was tussen ons twee. We schreven beide, we speelden beide gitaar. Het was een echte samenwerking met Dennis op de drums. Je hoort natuurlijk veel van mij in de muziek, maar dat is omdat ik er ook deel van ben! Schrijvend en spelend.”

Kan je ons misschien wat meer  vertellen over je soloprojecten?
“Ik release als soloartiest al meer dan 20 jaar muziek. Het begon met instrumentale releases in de vroege jaren  ’90, een recorddeal met Shrapnel Records in het midden van de jaren ’90 en een toer kort daarna. Eind jaren ’90 begon ik zelf met het releasen van muziek en wat ik ook deed, ik deelde het – ik schreef, produceerde, engineerde, was een gastmuzikant bij andere muzikanten op zowel een album als op het podium. Dit is niet echt veranderd. Alleen het vinden van tijd is heel wat lastiger tegenwoordig. Ik moet moeilijkere keuzes maken over wat ik wel een niet kan doen, maar ik doe nog steeds wat ik doe. Sinds 2011 heb ik vier albums geschreven en gereleased ; Alexa Vetere Breathe Again, Mexican rock artiest Poc - Rise Above,  gitaarwerk and final mixing & mastering voor rapper Scarface – Work Ethic, twee videos voor mijn single ‘Invisible’ en de negen Bumblefoot singles afgelopen jaar met transcripties en backing tracks en recording stems.

Dat gebeurde allemaal naast het toeren, de andere helft van de tijd ging op aan het herstellen van een auto ongeluk, een ongeluk dat mijn hele wereld omver gooide. Je moet jezelf vertrouwen, geloof in jezelf, denk niet te veel over dingen na en je krijgt genoeg voor elkaar. “

Laten we het nu over je gear hebben! Hoe is je rig veranderd door de jaren heen?
“Ik heb altijd de ‘simpelste instrumenten-benadering’: een gitaar, een amp en wat pedalen. Het is niet echt veranderd. Momenteel speel ik op Vigier en Parkwood gitaren voor mijn elektrische en akoestische collectie, mijn pedalen zijn van Dunlop ik heb o.a. een ‘wah’ en een Engl  Invader 100W head met TC, een Nova System in the Engl’s FX Loop, en a Hermit iso-cab with four 12” Celestion speakers. ‘”

Verschilt dat met de gear die je in de studio gebruikt?
“In de studio is het vrijwel hetzelfde, behalve dat de gitaar direct in de recording gear en out in een ‘Re-Amp’ box naar de amp gaat. Op deze manier pak je de rauwe gitaarklanken en de amp kan worden getweaked en opnieuw worden opgenomen, mocht dat nodig zijn. De amp is ge-mic’d in een andere kamer met condenser, dynamische ribbon en mic’s. Elke daarvan gaat in een nieuwe track, Daarna controleer ik de tracks en kijk ik of de geluidsgolven gelijk zijn en dat er geen ‘phase cancellation’ is. Een voorbeeld hiervan kan je vinden op Youtube http://youtu.be/vcMmhCD6qdc”

Je staat ook bekend om je custom gitaren. Kan je ons misschien wat vertellen over de designs, het proces en waar je de inspiratie vandaan haalt om zulke vormen te maken?
“Als tiener was ik erg van het ontwerpen en aanpassen van bestaande modellen. De meeste ontwerpen waren spontaan. Alles wat ik deed was erg ‘crude’ maar het had karakter.  Neem bijvoorbeeld The ‘Swiss Cheese’ guitar , the ‘Mutant Cow‘, the ‘Pensive Expenguin‘. Dit was tevens mijn eerste elektrische gitaar – Het was een Sunburst Les Paul kopie die ik kreeg toen ik 8 jaar oud was. De gitaar heeft veel veranderingen ondergaan en ik was verantwoordelijk voor die veranderingen.  Eerst plakte ik goud reflectietape over de pickguard en voegde ik daar een andere vorm aan toe in de tegengestelde richting van de body. Toen heb ik de body in een vreemde vorm gezaagd en deze rood geverfd, er een bad ass brigde op geschroefd en een DiMarzio Super Distortion pickup ingebouwd. Daarna was hij bedekt met een vacht. Toen maakte ik hem fretloos en bedekte ik het fretboard met munten. Daarna werd hij bedekt met pinguins. Kijk vooral even bij mijn gear daar staan de verhalen over de gitaren, er zitten echt wat leuke tussen!”

Vigier Guitars heeft een  Limited Edition Bumblefoot model.  Kan je ons misschien wat vertellen over de unieke capaciteiten?
“Ik speel al 15 jaar op Vigier, ze zijn geweldig. Mijn signatuur ‘Bfoot’ model heeft een drijvende brigde die tegen de body rust waar ik de vibrato omlaag kan duwen, maar als er een snaar breekt blijft de bridge op zijn plaats en de gitaar blijft in tune.  De nek heeft een solide graphite door de kern heen zitten waardoor de hals niet zal buigen zoals alle Vigiers hebben. Dan heb je de ‘zero fret’ die het allemaal consistent houdt met de eerste fret.

De versie van 2009 heeft een killswitch, zoals die nodig was voor de nieuwere GNR nummers. De pickups zijn Dimarzio’s, Tone Zone (bridge) en de Chopper (neck).  De 5-way pickup selector bevat ‘single-coil’ en ‘out-of-phase’ settings om de varieteit in de articulatie te behouden. Ik gebruik een metalen ‘Thimble’ om mijn kleinste vinger van mijn akoordenhand, zodra deze de snaar raakt komt er een hogere noot uit dan normaal – er zit een klein magnetisch gat in de  lagere horn van de gitaar met de thimble erin zodat ik er snel bij kan.”

Wanneer kreeg je het eerste idee om met een thimble te gaan spelen?
“Het begon in de jaren ’80, toen ik op zoek was naar manieren om de noten die doorgingen op de snaar maar stopte op het fretboard te bereiken.  Ik had een custom gitaar met 37 frets, maar probeer jij maar eens te spelen tussen die kleine fretjes. Ik moest en zou een betere manier vinden. Dus in plaats van de snaar de fret te laten raken dacht ik dat het beter was om een stuk metaal de snaar te aten raken, met de picking hand.

In de eerste instantie had ik een 9-volt batterij vastgemaakt aan een rubberen band die aan de onderkant van de horn van mijn gitaar vast zat, maar daardoor ontstond er een klein moment van stilte tijdens het spelen omdat ik dat ding wilde pakken. Een thimble was daarom een uitkomst – een metalen kapje over je vingertop – en toen kon ik tappen op de snaar zelf, waar het fretboard eindigde. Een voorbeeld hiervan kan je horen op Youtube

Als je terugkijkt op je carrière, wat is dan de meest geweldige band waar je zelf wat aan hebt bijgedragen?
“Dat is ongetwijfeld Guns! Ik heb met zo veel anderen gespeeld, maar Guns is de enige band waarbij ik een toegewijd bandlid ben, naast mijn eigen bands natuurlijk.”

Kan je wat hoogtepunten en laagtepunten van je carrière beschrijven?
“ Een van de hoogtepunten was de eerste keer spelen in de Madison Square Garden in New York City. Het was de plek waar ik mijn eerste concert ooit zag toen ik 9 jaar oud was. Toen speelde KISS. Het was een droom om daar ook ooit te spelen met de pyro, de lichten, het vuur, de energie. De slechtste momenten zijn het best om begraven te houden omdat ik anders in een gekkenhuis eindig.”

Nu even iets heel anders, je zei net dat je betrokken was bij een auto-ongeluk. Ik hoop dat het herstel spoedig verloopt? Ik denk dat de fans wel willen weten hoe het nu met je gaat. 
“Mijn leven wordt gerouleerd door pijn, en dat zal zo door blijven gaan tot het eindigt. Ik zal mijn behandelingen moeten doorzetten en voorzichtig moeten leven. Dat voelt niet echt als leven voor mij.. Helaas is het een compromis die ik zal moeten accepteren, dat verteld iedereen me. Het gaat wel beter trouwens – ik kan leven zonder pijnstillers of continu dronkenschap en na een jaar kan ik eindelijk op mijn zij liggen. Kussens zijn als martelinstrumenten, ik kan ze niet bij mijn schouders of nek hebben, ik moet compleet plat liggen.De brain damage is weg, tenminste.. dat denk ik! Haha. Mijn oma had gelijk, gezondheid is het meest belangrijke dat je kan hebben.”

Wie is Ron ’Bumblefoot’ Thal buiten de muziek om? Waar hou je nog meer van?
“Buiten de muziek om? Hmm, ik hou ervan om tijd te besteden aan mijn familie wanneer het ook kan. Als kind tekende en schilderde ik en maakte ik sculpturen. Ik was ook op te porren voor  B&W photography & developing toen ik 20 was, maar sindsdien ben ik bezig geweest met honderden dingen tegelijk.”

Zijn er nog opkomende bands en/of artiesten waar wij op moeten gaat letten?
“Ja, die zijn er zeker. Het gaat om een band uit New Jersey, genaamd Thank You Scientist. Het is mijn nieuwe favoriete band. Het is melodisch,intelligent en zorgt ervoor dat ik altijd een glimlach door op mijn gezicht krijg. De muziek heeft hints van bands als Dream Theater, Incubus en Dave Matthews, het is echt een interessante band. “

Ik wil je graag bedankt voor je tijd. Ik hoop dat het herstel van je ongeluk doorzet en dat je kont schopt tijdens deze toer!
“Thank you, and thanks to the readers!  Dank u, take care!  :)”

~ Ron 'Bumblefoot' Thal